Flore

Mijn vader richtte in 1988 badmintonclub Wit-Wit op in Ronse. Net als hij waren ook mijn broers grote fan van de sport, ik kon als kleine zus dus niet ontbreken. Ik ben als het ware geboren met een racket in de hand en dus maakte ik op mijn 14 jaar de keuze om naar de topsportschool te gaan in Antwerpen.

Waarom de anonieme brief van een gay voetballer in de Premier League ons allen zou moeten aanbelangen

Enkele dagen na Pride Month – een uitzonderlijk rustige Covid versie dit jaar – verscheen er een anonieme brief van een professionele voetballer in de kranten. Een anonieme brief over de voetballer zijn geaardheid. En vooral: de angst omtrent die geaardheid. De angst omtrent het eerlijk zijn en nogmaals de bevestiging van een doodgezwegen feit: de voetbalwereld is niet klaar voor openlijke homo voetballers.

Ethan

In februari werd Ethan Akanni kampioen op de 60 meter horden van de Britse Universiteiten en behaalde vervolgens nationaal brons. Hij legt uit waarom hij trots is om deel uit te maken van het nieuwe Athletics Pride Network. Uit de kast komen als homo in de atletiek heeft mijn zelfvertrouwen een boost gegeven.

Abi

Als atlete wil je die aandacht niet. Atleten hebben dan het gevoel dat holebi zijn het enige is wat hen definieert, alsof ze dan ‘the gay one’ van het team zijn. Uiteindelijk zou het er niet mogen toe doen, maar hiervoor moet er eerst iemand in het team zijn die het normaal maakt. Ik wil die aandacht niet, maar ik heb wel het gevoel dat iemand het gesprek hierover op gang moet trekken. Ik weet dat er nog steeds homofobie in de sport is en ook in hockeyclubs. Dus als je erin slaagt om mensen te bereiken en hen te laten begrijpen dat het niet oké is om mensen te beoordelen, dan heb je iets goed gedaan.