Ik begon te karten toen ik twaalf jaar oud was en ging over naar de autosport op mijn achttiende. Toen ik op die leeftijd mijn eerste Britse kampioenschap won, slaagde ik erin om extra sponsors en fondsen te vinden die me hielpen op te klimmen in de wereld van de autosport. Maar ik heb het net niet tot de Formule 1 geschopt door gebrek aan wat talent en geld.
Ik had niet één precies moment waarbij ik dacht dat ik in de kast zou moeten blijven als ik carrière wou maken als racepiloot, het was eerder een onderliggend buikgevoel. In de autosportwereld gingen vaak homofobe moppen en uitspraken de ronde en ik had het gevoel dat als ik mijn hoofd zou uitsteken, ik onmiddellijk de grond ingeboord zou worden.
Ik besloot om uit de kast te komen als atleet omdat ik anderen in mijn situatie wil aanmoedigen. Ik wil dat ze weten dat het oké is om jezelf te zijn, zeker in de sport waarvan we houden.
Zo heb ik mijn geaardheid voor enige tijd verborgen gehouden, maar nu ben ik er klaar voor en voel ik dat de tijd gekomen is om uit de kast te komen en om mijn ware ik te tonen. Ik las andere verhalen van atleten op Out For The Win die me vertrouwen gaven en me inspireerden om exact hetzelfde te doen.
Slechts enkelingen wisten van mijn situatie en de autosport is een zeer mannelijke sport, ik vreesde dus echt dat het schade zou berokkenen aan mijn carrière, zelfs als coach. Maar in de kast zitten was een marteling. Je leeft als het ware twee levens en dat put je uit en maakt je depressief. Ik kon niet meer tegen mijn vrienden spreken of nieuwe vrienden maken die zoals ik zijn uit angst dat iemand iets zou merken en de zou link leggen. Ik heb dus geen idee of mijn sport hier tolerant voor is, maar dit zullen we nu snel weten! Ik ben er zeker van dat de meesten wat gechoqueerd zullen zijn, maar hopelijk zullen ze het mettertijd aanvaarden en zien dat ik nog altijd dezelfde persoon ben.
Ik streed tegen mijn eigen leugen terwijl ik vocht om die geheim te houden. Uiteindelijk brak er iets in me en kon ik het niet langer verzwijgen. Ik kwam uit de kast bij mijn vrouw, die vertelde dat ze het een tijdje ervoor al geraden had. Ze was erg begripvol en steunde me voluit.
Sinds dat moment kon ik het steeds minder voor mezelf houden. Uit de kast zijn bij mijn naaste omgeving zorgde ervoor dat ik mezelf veel meer aanvaardde. Ik ben nu mentaal veel sterker nu ik niet steeds weer dezelfde belastende, tien jaar oude leugen moet dragen. Om Ani DiFranco te quoteren: het maakt niet uit waarvan je muren gemaakt zijn, een kast is geen plaats om in te leven.
Ik was erg bang van de reacties van mijn club en teamgenoten. Er is niemand anders out in mijn club, dus ik had geen voorbeeld. Ik had ook schrik om sponsors en contracten te verliezen.
Toch was ik erg bang van de reacties van mijn club en teamgenoten. Er is niemand anders out in mijn club, dus ik had geen voorbeeld. Ik had ook schrik om sponsors en contracten te verliezen in de sport. Nu ik op pensioen ben, moet ik me geen zorgen meer maken over sponsors. Dusver heb ik enkel positieve feedback gekregen, maar ik bereid me wel voor op enkele negatieve reacties. Er zijn nu eenmaal trolls in de autosportwereld die mij het zwijgen op kunnen leggen, maar een groep van onderzoekers houdt mijn twitter-account in de gaten terwijl ik uit de kast kom en eventueel andere holebi-racers kan helpen informeren als zij uit de kast willen komen.
Terwijl ik dit schrijf, staat mijn coming-out-interview met een sportjournalist gepland om uitgegeven te worden. Ik heb geen enkele idee welke respons ik op dat artikel zal krijgen. Maar ik hoop dat enkelen me zullen steunen. Ik besloot om uit de kast te komen als atleet omdat ik anderen in mijn situatie wil aanmoedigen. Ik wil dat ze weten dat het oké is om jezelf te zijn, zeker in de sport waarvan we houden. Als we van elkaar verschillen, laten we dan trots zijn op wie we zijn: homo-, biseksueel of trans. Als de respons die ik kreeg van de queer autosport dusver een richtmeter kan zijn, dan ben ik erg hoopvol dat ik mensen zal vinden die mee de sport voor holebi’s zullen veranderen.
Ik kijk ernaar uit om deel te nemen aan de pride in Birmingham dit jaar en aan andere evenementen en goede doelen in de LGBT-community. Ik zal proberen om andere holebi’s in de sport te steunen.
