Robbie

Ik begon te roeien toen ik 16 jaar was. Mijn moeder en vader roeiden allebei en mijn jongere broer was net begonnen. Dus besliste ik om het ook maar eens te proberen. Toen ik jong was, wou ik nooit roeien, maar eens ik begon, vond ik het meteen fantastisch. Ik hou ervan om op het water te zijn en van het technische aspect dat bij roeien komt kijken. Ik hou ervan om mijn techniek te verfijnen en te zoeken naar die ongrijpbare perfecte slag. Fitheid en kracht zijn ook zeer belangrijk, dus het is een heel goeie all-round sport.

Ik kwam uit de kast op mijn 21ste, eerst bij mijn vrienden en familie en daarna bij mijn teamgenoten. Mijn oudere broer en moeder waren de eerste personen die het wisten. Ik vertelde het hen toen we in de auto zaten, elk apart en met ongeveer tien maanden verschil. Mijn eerste vrienden vertelde ik het een paar maanden later, toen we aan het vieren waren dat ik in het team van Nieuw-Zeeland zat voor de Olympische Spelen van Londen.

Nadat ik het enkele van mijn dichtste vrienden en teamgenoten verteld had, leefde het verhaal zijn eigen leven verder. Zo passeerden er een paar awkward maanden waarbij ik niet wist wie het nu wel wist en wie niet. Ook die kennissen zaten in dezelfde situatie: niet wetende of ze het mochten weten en of ze er iets over konden zeggen. Na een tijdje had ik door dat iedereen het wist en ze het helemaal niet erg vonden. Ironisch genoeg is het een beetje een anticlimax nadat je het in gedachten voor zo’n lang tijd zo opblaast. Ik kreeg geen enkele negatieve reactie, maar ik realiseer me dat niet iedereen zoveel geluk heeft als ik. Ik ben erg gezegend met zulke accepterende vrienden, familie en teamgenoten.

Mijn homoseksualiteit kwam meer in het openbaar toen ik mijn verhaal deed op de Amerikaanse website Outsports, toen was ik 25 jaar. Er waren verschillende redenen waarom ik uit de kast wou komen. Bij mijn vrienden en teamgenoten was dat zodat ik gewoon mezelf kon zijn, publiekelijk was dat om de barrières voor andere homoseksuele atleten te breken en om iemand te helpen die in dezelfde positie zit als ik toen zat.

Na een tijdje had ik door dat iedereen het wist en ze het helemaal niet erg vonden. Ironisch genoeg is het een beetje een anticlimax nadat je het in gedachten voor zo’n lang tijd zo opblaast.

Toen ik mijn coming-out deed, was ik het meeste bang van hoe mijn team zou reageren. Dat bleek een ongegronde angst te zijn. Ik heb nooit echt een privésponsor gehad en dacht ook niet dat uit de kast komen mijn kansen om sponsors te vinden negatief zou beïnvloeden. Het is net een onderscheid die mogelijke sponsors kan aantrekken. Ook denk ik dat je als individuele atleet je minder zorgen maakt over hoe mensen reageren. Maar als je wel teammates hebt en die reageren goed, dan kan dit een enorme steun zijn.

Ik weet dat er andere homo’s in de roeiwereld zijn zowel op club- als op wereldniveau. Ik heb ook geroeid met enkelen op verschillende niveaus die pas later uit de kast kwamen. Voor mijn club en coach was het nooit een probleem. Het roeien is een zeer accepterende sport en ik denk dat de sportwereld in het algemeen wel die richting uitgaat.

Op vlak van als een homoseksuele atleet naar de Olympische Spelen gaan, was er geen verschil bij die van 2012 in Londen en die van 2016 in Rio. Ik heb er geen enkel probleem ervaren dat ik andersgeaard ben. Maar natuurlijk waren er veel meer sporters die er openlijk voor uitkwamen in Rio omdat holebi’s steeds minder gestigmatiseerd als ze publiekelijk uit de kast komen.

Ik herinner me dat ik tijdens de Olympische Spelen van Peking in 2008 naar het 10m schoonspringen bij de mannen aan het kijken was. Matt Mitcham won en Tom Daley nam er ook deel. Kort daarna las ik ergens dat Micham homo was en dat vond ik erg cool. Ik ontmoette Matt in Londen! En ik heb Tom Daley ook altijd bewonderd zowel voor als na hij uit de kast kwam. Ik ontmoette Tom tijdens de Olympische Spelen van Rio vorig jaar. Buiten hen, was er schaatser Blake Skjellerup (ook van Nieuw-Zeeland) die ik als enige kende die er openlijk voor uit kwam. Nu zijn er zoveel, wat fantastisch is!

Ik wou dat ik als jonge atleet de boodschap gekregen had dat homo zijn niets verandert aan wie je bent. Het is niet zo’n groot probleem voor iemand anders als dat het voor jou is. Wees gewoon jezelf.