Als aanspreekpunt integriteit in zijn sportclub speelde Simon voornamelijk met de vraag hoe het kwam dat zo weinig jonge sporters eerlijk waren over hun seksuele geaardheid. Durven jonge sporters zich niet te outen in hun team? Of zetten holebi’s niet snel de stap richting een sport in clubverband? Al snel kwam Simon tot de conclusie dat dit probleem door te trekken naar alle sporttakken en vroeg hij zich af wie er 5 bekende holebi-topsporters kon opnoemen? De eerste stappen voor de campagne #samesportdifferentsexuality waren een feit!
“Zelf ben ik fervent roeier sinds mijn 28 jaar en had ik mijn hele jeugd in teamverband basket en tennis gespeeld. Tijdens mijn jeugdperiode had ik er nooit bewust bij stil gestaan dat er niet veel openlijke holebi-sporters in de sportwereld waren en het was pas bij de cijfers van de roeiclub (2 op 300 sporters) dat ik me realiseerde dat er iets moest veranderen. Mijn eerste coming-out deed ik al enkele jaren voor de start van mijn roeicarrière, maar in de roeiclub was dat niet meteen het eerste feit dat ik over mezelf wilde vertellen. Ik ben meer dan mijn geaardheid en vind het dus ook maar een beetje gek om altijd te moeten zeggen dat ik gay ben. Van hetero’s verwachten we die verduidelijking ook niet.” Na 6 maanden kwam Simon uit de kast op zijn sportclub: “Ik heb het bewust pas na een tijdje verteld omdat ik me eerst wilde kunnen focussen op de techniek van de sport, mijn geaardheid mocht geen afleiding vormen.”
“Ik ben meer dan mijn geaardheid en vind dus ook maar een beetje gek om altijd te moeten zeggen dat ik gay ben. Van hetero’s verwachten we die verduidelijking ook niet.”
“Persoonlijk heb ik geen slechte commentaar ontvangen bij mijn coming-out, maar het valt me soms wel op dat je van die “standaard”-opmerkingen te horen krijgt. Dan kijken ze jou aan en zeggen ze “ik heb geen problemen met homo’s, maar…”. Die maar is er te veel aan.” Bij het voorstellen van zijn campagne #samesportdifferentsexuality kreeg Simon maar één slechte reactie en helaas was het opnieuw zo’n uitspraak. De persoon in kwestie had niets tegen homo’s, maar ze moesten gewoon normaal doen… “Dat doet pijn om te horen want je wil uiteindelijk gewoon een sportclub – en maatschappij – waar geaardheid niet zo centraal staat.”
De eerste campagne van #samesportdifferentsexuality werd een samenwerking tussen drie Gentse roeiclubs: KRCG (Simons club), KRSG en GRS. De andere drie roeiers op de foto zijn elk actief in één van de clubs en op die manier wilden ze het belang van samenwerking duidelijk maken. “Ik heb zelf een trainersfunctie bij KRCG en voor jongeren is het zo belangrijk dat de sfeer binnen een sportclub goed is. De sportclub van een atleet zou de plaats moeten kunnen zijn waar iedereen zichzelf kan zijn. We willen vooral aantonen dat bij het sporten niet de geaardheid centraal staat maar wel de inzet voor de sport zelf, de winnaarsmentaliteit, het teamverband en het trainen voor eenzelfde doel. Het is een doodzonde als (jonge) sporters hun geaardheid moeten verbergen uit angst voor de reacties.” Het was dan ook een bewuste keuze van Simon om samen met hetero-sporters op de foto te gaan want zij zijn de alleys die we nodig hebben om achter de boodschap te staan.
“We willen vooral aantonen dat bij het sporten niet de geaardheid centraal staat maar wel de inzet voor de sport zelf, de winnaarsmentaliteit, het teamverband en het trainen voor eenzelfde doel. Het is een doodzonde als (jonge) sporters hun geaardheid moeten verbergen uit angst voor de reacties.“
Out For The Win was aanwezig op de tweede fotoshoot van de #samesportdifferentsexuality campagne, deze keer met vier toppers in het basketbal: Portugese international Sofia da Silva en de Belgian Cats Ann Wauters, Marjo Carpréaux en Hanne Mestdagh. “Ik wou graag aan dit project deelnemen omdat het een kans is om ons succes en aandacht op het veld te kunnen gebruiken om een positieve boodschap te brengen. Ik vind het zo belangrijk dat iedereen altijd zichzelf kan zijn en zeker binnen de sportclub,” zegt Hanne.
Vier dames die hun zaterdagmiddag opgaven om aan dit mooie project mee te werken. Eerst in basketbaloufit, daarna met hun beschilderde arm in sportbh: ze poseren voor de foto alsof ze naast hun basketbalcarrière ook professioneel model zijn. Het resultaat is een prachtige diverse fotoreeks die binnenkort in het straatbeeld komt!
#samesportdifferentsexuality is veelzijdig. Het toont aan dat sporters aanvoelen dat ze als individu een impact kunnen hebben, maar de campagne zorgt ook dat een draagvlak gecreëerd wordt voor een groter debat. De vraag over hoe we sportclubs inclusiever kunnen maken en wat ervoor zorgt dat jongeren zich durven outen leeft meer dan ooit onder de sportclubs, besturen, beleidsmedewerkers én politici. Een banner in het straatbeeld is immers een blijvende herinnering dat hier aandacht aan besteed moet worden. “We kunnen het niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk het is dat er een veilige ruimte wordt gecreëerd en dat dit ook de taak is van de sportclubs,” zegt Simon.
En de campagnel loont! “Één van mijn sporters is naar me toe gekomen om te vertellen dat ze zelf op meisjes viel en het durfde vertellen door onze campagne. Het doet deugd om zoiets te horen, dan weet je pas dat je een verschil aan het maken bent.” De hoeveelheid aan positieve reacties hebben Simon en de sporters van de banner verrast want ze hadden nooit verwacht dat het verhaal overal opgepikt zou worden.
“Mocht een onzekere sporter dit trouwens lezen, dan hoop ik oprecht dat je niet te lang wacht met je eigen coming-out. Ik heb er heel lang mee gewacht en had eigenlijk pas het zelfvertrouwen om mezelf te zijn na een jaar lang reizen maar bij nader inzien was het fijner geweest om eerlijk te zijn doorheen mijn studentenperiode. Soms heb ik dus ook wel wat spijt dat het bij mij 5 jaar geduurd heeft want uiteindelijk moet je het toch ooit vertellen. Probeer er dus niet te lang mee te wachten. Jezelf kunnen zijn voelt geweldig en als dat dan kan beginnen in jouw sportclub, dan is #samesportdifferentsexuality meer dan geslaagd!”