Pepijn

Ik ben sinds het seizoen van 2020 – 2021 actief bij Cercle Brugge KSV als Kit Manager en Player Care van de A-ploeg uit de Pro League. Daar ben ik verantwoordelijk voor de dagelijkse werking van de spelers van Cercle. Ik ondersteun en help de spelers op dagelijkse basis zodat ze kunnen trainen en zich kunnen focussen op hun sport. Hoewel ik er al 2 jaar aan de slag ben, heb ik pas recent (maart 2022) verteld dat ik op mannen verliefd word. 

Ik heb vooral beslist dat ik het moest vertellen aan hen omdat ik voelde dat ik niet altijd mezelf was. Sommige spelers voelden dit ook aan en ik wilde dat ze me kenden en wisten wie ik echt was. Ik wou niet langer mijn seksualiteit voor hen verbergen. Ik heb eerst met een aantal spelers gesproken om hun reactie te zien, zo kon ik inschatten wat de algemene reactie zou zijn. De eerste was Jesper Daland en ik was blij met zijn reactie. Gewoon omdat er niets veranderde en dat deed me enorm veel deugd. De volgende speler met wie ik gesproken heb, was Hannes Van Der Bruggen, onze kapitein en ook één van de spelers met de meeste ervaring in het voetbal.

 

“We gaan samen moeten blijven werken aan een sportwereld waar iedereen zichzelf kan zijn en voor al die jongeren en andere spelers ben ik graag een aanspreekpunt.”

 

VOLLEDIGE STEUN

Bij de staff heb ik eerst gesproken met Sven Vandendriessche, de teammanager van Cercle Brugge. Met hem heb ik een heel goede band, ik leer enorm veel van hem en hij heeft me altijd gesteund in de momenten waar ik het moeilijk had op werkgebied. Daarna heb ik met iedereen gesproken van de staff en die stonden allemaal achter me. Ze steunden me volledig in het feit dat ik dat aan de spelersgroep wilde vertellen. Uiteindelijk heb ik samen met de staff en Hannes afgesproken om op vrijdag 4 maart het woord te nemen in de kleedkamer. Ik heb bewust voor dat moment gekozen omdat dat weekend in de Pro League in teken stond tegen homofoob geweld in het Belgisch voetbal. De reactie die ik van de spelers gekregen heb, deed me echt enorm veel deugd. Een aantal spelers hebben me persoonlijk aangesproken, anderen hebben me een berichtje gestuurd om me te steunen.

De volledige staff en spelersgroep reageerden bijzonder positief en dat heeft me heel veel deugd gedaan. De steun die ik van hen kreeg, heeft me een nieuwe drive gegeven en deed me beseffen dat ik voor anderen een soort vertrouwenspersoon wil zijn. Initieel had ik me voorbereid op een negatieve reactie, omdat het in het voetbal nog altijd een taboe blijft. Ik was dus vooral bijzonder opgelucht dat de reactie van Cercle Brugge zo positief was. Momenteel ben ik de enige die zich heeft ge-out binnen Cercle maar ook binnen de Pro League. Naar mijn weten zijn er geen andere spelers of stafleden binnen de club die met dezelfde gevoelens zitten zoals ik of er alleszins toch nog niet over praten. Ik heb me doorheen dit traject gerealiseerd dat ik een aanspreekpunt wil worden voor zij die met dezelfde gevoelens en twijfels zitten.  

 

JOSH CAVALLO

Robbie Rogers was de eerste voetballer die zich ge-out heeft en dat was een enorme stap in de voetbalwereld, maar Josh Cavallo is voor mij persoonlijk mijn grootste voorbeeld. Hij heeft een enorme weg vrijgemaakt die voordien maar heel moeilijk te wandelen was. Na zijn coming-out kreeg hij ook veel steun vanuit verschillende hoeken en dat kan een steun zijn voor anderen om er ook over te durven spreken. Uiteindelijk is hij ook mijn stimulans geweest om te praten over mijn gevoelens. De voetbalwereld is namelijk nog altijd een beetje een ‘macho-wereld’ waar nog altijd veel taboe hangt rond seksualiteit. De Pro League, maar ook mijn eigen club Cercle Brugge, doet veel moeite om het bespreekbaar te maken. Ik denk daarom ook dat het belangrijk kan zijn dat er een duidelijk aanspreekpunt is binnen onze voetbalcompetitie om stapsgewijs het onderwerp meer bespreekbaar te maken.

 

“Ik heb vooral beslist dat ik het moest vertellen aan hen omdat ik voelde dat ik niet altijd mezelf was. Sommige spelers voelden dit ook aan en ik wilde dat ze me kenden en wisten wie ik echt was. Ik wou niet langer mijn seksualiteit voor hen verbergen.”

 

Een ploegsport is altijd moeilijker, denk ik, want je zit met verschillende spelers, coaches en staff waardoor je met heel veel factoren rekening moet houden. Dat maakt het moeilijker om daarover te durven praten en eerlijk te durven zijn. Ik vind het daarom belangrijk om de acties van de Pro League te ondersteunen en hen aan te moedigen om conferenties over LGBTQI+ gerelateerd geweld en discriminatie te blijven organiseren. Hetzelfde geldt voor hun ‘Football for all’- weekend, waar alles even in het teken staat van acties tegen homofoob geweld. Er zijn nog heel veel evoluties mogelijk maar dit zijn al stappen in de goede richting. `

Eerlijk durven zijn tegen je omgeving is een moeilijke stap om te zetten maar de steun die je krijgt, is een enorme opluchting. Mensen die je graag zien, zullen je graag blijven zien zoals je bent. Er zal niets veranderen aan de persoon die je bent en je gaat vooral enorm opgelucht zijn dat je na de coming-out gewoon de persoon kan zijn wie je bent. We gaan samen moeten blijven werken aan een sportwereld waar iedereen zichzelf kan zijn en voor al die jongeren en andere spelers ben ik graag een aanspreekpunt. 

 

___

Volg Pepijn op Instagram