MIJN PROCES ALS INTERSEKSE PERSOON
Ik ben An, ik sport graag en mag ook wel zeggen dat ik een sportief type ben. Ik heb een beetje van alles gedaan binnen de sport. Ik heb gezwommen, zit nu in een roeiclub en ga ook af en toe lopen. Als 5-jarige ben ik gediagnosticeerd met bijnierschorshyperplasie. Dat betekent dat mijn bijnierschors in hyperproductie gaat op het moment dat mijn lichaam stress krijgt. Mijn lichaam produceert dan te veel androgene stoffen, namelijk testosteron. Hier krijg ik al heel mijn leven medicatie voor. Het is voor mij geen simpel traject geweest als intersekse persoon. Ik heb dan ook echt zwarte sneeuw gezien gedurende mijn leven.
Vanaf het begin kreeg ik het verhaal mee dat ik ‘anders’ was. Alleen kon ik daar met niemand over praten omdat ik zelf niet wist wat het probleem was met mij. Alles ging goed, ook op school, maar toch waren er tegelijkertijd die momenten waarop ik in de put zat. Uiteindelijk ben ik op Google zaken beginnen opzoeken en zo ben ik bij het woord intersekse terechtgekomen.
“Het feit dat je tussen twee geslachten zit, is eigenlijk niet belangrijk maar er wordt vanuit de omgeving vreemd over gedaan. Daardoor wordt het veel groter en abnormaler dan het eigenlijk is.”
Alles viel op zijn plek. Ondanks dat ik eerst tegen labels was en echt niet bestempeld wou worden als intersekse persoon, besef ik dat dit label mij echt bevrijd heeft. Vanaf dat moment voelde ik mij thuis in mijn eigen lichaam. Het leren kennen van andere intersekse personen versterkte dit gevoel van thuis zijn aanzienlijk. Ik had eindelijk het gevoel dat ik ook helemaal oké ben zoals ik ben.
SPORTBELEVING ALS INTERSEKSE PERSOON
Er heerst nog veel schaamte. Het is zwaar om er niet over te mogen of kunnen praten. Ik heb altijd het gevoel dat ik mij sterk heb aangepast om binnen mijn omgeving te passen, ook binnen de sport. Dit werd nog versterkt door het feit dat je als intersekse persoon vaak hoort dat wanneer je goed presteert, dit komt door een teveel aan testosteron.
Sportprestaties worden dus vaak gelinkt aan je ‘afwijking’. Als ik iets goed doe of goed presteer binnen de sport, hoor ik wel vaker het argument dat dat komt door de hormonen. Ik vind dat jammer. Sport heeft niet enkel met fysieke zaken te maken, maar ook met je mindset, hoe hard je traint en ervoor wil gaan. Het is je standvastigheid die je mee laat winnen, niet enkel je fysiek. Er moet meer op die manier naar gekeken worden.
“Ik wilde nooit uitblinken en hield mij altijd wat in om niet op te vallen. Op die manier had ik het gevoel dat ik bij de groep kon blijven horen. Ik ging automatisch onderpresteren.”
Je wilt gewoon onder de norm je ding doen, maar toch word je vaak gediscrimineerd omdat je te veel mannelijke hormonen hebt. Bij mij is het eigenlijk zo dat ik sowieso geen officiële sporten kan doen. Ik word gediskwalificeerd door het nemen van cortisone. Dat is voor mij te veel gedoe en stress. Ik geniet liever van de sport op recreatief niveau waar ik wel weet wat ik kan doen.
ACCEPTATIE BINNEN MIJN ROEICLUB
Binnen de sport werd ik altijd heel erg aanvaard als ‘An’. Toen ik jonger was, kwam ik er niet echt voor uit dat ik een intersekse variatie had. Het was voor mij toen vooral belangrijk om mezelf te zijn en dat was wel mogelijk. Dat komt deels doordat de intersekse variatie bij mij niet echt zichtbaar is, bij andere mensen is dit wel het geval en dan loopt alles moeilijker. Acceptatie hangt altijd heel erg af van hoe je er uiterlijk uitziet. In mijn zwemclub vroeger had ik dus ook nooit een probleem omdat ik als biologisch meisje gezien werd. Ik kan mij voorstellen dat het voor intersekse vrouwen die bijvoorbeeld veel haargroei hebben, al een pak moeilijker is om zich goed te voelen in het water.
Binnen mijn roeiclub ben ik vrijwel direct uitgekomen als intersekse. Op een dag ging het over seksualiteit en gender. Ik ben dan beginnen praten over intersekse en ik merkte meteen dat iedereen oprecht geïnteresseerd was. Dat was heel tof en ik zag dit als een positieve evolutie. Ik voel mij dan ook heel veilig in mijn roeiclub. Er is echt de ruimte om te praten en er worden mij ook constant ‘zaadjes’ aangereikt om de andere leden en trainers zaken over gender en intersekse bij te leren.
Na mijn positieve ervaringen in de roeiclub ben ik mij er nog meer van bewust hoe belangrijk het is om je te omringen met positieve mensen. Er zullen altijd mensen zijn die inzien dat iedereen super mooi is, los van hun gender of geslacht. Het zijn die mensen waar je jezelf mee moet omringen.
___
Meer weten over intersekse? Surf gerust eens naar de website van Intersekse Vlaanderen.
