Jenna

Voor de pandemie speelde ik Ultimate frisbee in een gemixte ploeg. We speelden in de hoogste divisie binnen Ultimate in de Verenigde Staten, buiten de collegecompetities gerekend. Ultimate frisbee is opgedeeld in drie verschillende gender teams: mannen, vrouwen en mixed. Al van jongs af aan kende ik de sport, omdat mijn vader het speelde toen hij nog op de universiteit zat en mijn broer en ik de beginselen ervan leerden toen we opgroeiden.

Ik kwam pas echt in aanraking met ultimate frisbee op de universiteit van UC Berkeley. Van daaruit vond ik mijn weg naar het spelen in een collegeteam voordat ik begon met clubcompetitie in de zomer van 2017. Ik ben ultimate beginnen spelen omdat het gewoon een heel leuke sport is. Je rent rond, gooit frisbees en vangt ze, en het is heel gemakkelijk op te pikken op een basisniveau. Ik hield ook van de community, die fantastisch en gastvrij is, en ik kon door het hele land en internationaal reizen om andere ultimate-spelers te ontmoeten.

 

“De timing van mijn identiteitsbesef was ook perfect voor mij als atleet, omdat ik op het punt stond te verhuizen naar een andere stad om aan een universitaire studie te beginnen. Verhuizen stelde me zo in staat om een nieuwe community te ontmoeten terwijl ik aan mijn transitie begon.”

 

Op mijn 22^ste realiseerde ik me voor het eerst dat ik transgender was, alhoewel er minstens een tiental jaar signalen waren. Voor ik wist dat ik transgender was, had ik mezelf ervan overtuigd dat ik een heel normale cisgender, heteroseksuele man was. Het was pas toen ik mijn ervaringen kon vergelijken met die van anderen dat ik de puzzelstukjes bij elkaar legde. De timing van mijn identiteitsbesef was ook perfect voor mij als atleet, omdat ik op het punt stond te verhuizen naar een andere stad om aan een universitaire studie te beginnen. Verhuizen stelde me zo in staat om een nieuwe community te ontmoeten terwijl ik aan mijn transitie begon.

 

DE SPRONG WAGEN

Ik kwam geleidelijk uit de kast bij mensen en teams in de herfst van 2016 en de lente van 2017 omdat het passend leek, vooral toen ik de overstap maakte naar het damesteam van de universiteit. Hoe ik uit de kast kwam, varieerde per persoon en situatie: soms tijdens ritjes van en naar toernooien, soms tijdens het eten, soms tijdens wandelingen rond de campus en bij anderen willekeurig als het onderwerp ter sprake kwam. In maart 2017 schreef ik een brief voor een ultimate online magazine Skyd wat mijn coming out werd aan de frisbeegemeenschap in bredere zin.

 

“Ik was bang dat ik niet geaccepteerd zou worden binnen de frisbee, de sport waar ik erg van hield, maar toen ik geaccepteerd werd, verdween die angst en werd het alleen maar beter. Mijn teamgenoten in verschillende teams reageerden bijna allemaal positief.”

 

Op het veld ben ik trots op de momenten dat mijn teams het goed hebben gedaan ondanks dat we de underdogs waren, zoals toen mijn team aan de unief tweede werd in een regionaal toernooi met negen spelers. Maar ik ben nog trotser op mijn prestaties buiten het veld en hun impact op frisbee. Toen ik in maart 2017 met dat artikel voor het eerst uit de kast kwam voor de bredere ultimate-gemeenschap, waren er maar een paar transgender atleten uit de kast. Dus toen ik dit schreef, was het vooral een gok of de ultimate gemeenschap mij als transvrouw zou accepteren. Dat is ook gebeurd, veel meer dan ik ooit had kunnen dromen.

In de jaren na mijn coming out heb ik binnen frisbee progressieve beleidsveranderingen gezien, er kwamen meer doordachte gesprekken, en transgender en non-binaire spelers kwamen vaker uit de kast. Hoewel de beleidsveranderingen geweldig zijn en op lange termijn waarschijnlijk de meeste impact hebben, ben ik vooral trots op de rol die ik zelf heb gespeeld bij het helpen van anderen om uit de kast te komen binnen de sport. In de bijna vier jaar dat ik nu actief ben in ultimate frisbee, is er een groeiend aantal transgender en niet-binaire spelers uit de kast gekomen. Een aantal hebben me specifiek gecontacteerd om te vertellen hoezeer ik hen op weg geholpen heb. Dit is de kracht van representatie. Dit is de kracht van vocale, en zichtbare LGBTQ + atleten. Zij die de stap al eerder hebben gezet, kunnen helpen de weg te wijzen voor degenen die daarna komen. Het voelt alsof ik een verschil heb gemaakt en dat transgender en non-binaire mensen voelen dat onze sport inclusiever en gastvrijer wordt voor hen. Dat is de sportprestatie waar ik het meest trots op ben, volledig buiten het veld.

 

WORK IN PROGRESS

In het begin was ik bang voor de reacties van mijn teamgenoten, omdat ik niet wist hoe ze zouden reageren, maar eenmaal ik uit de kast was, werd het een stuk makkelijker. Ik was bang dat ik niet geaccepteerd zou worden binnen de frisbee, de sport waar ik erg van hield, maar toen ik geaccepteerd werd, verdween die angst en werd het alleen maar beter. Mijn teamgenoten in verschillende teams reageerden bijna allemaal positief. In bredere zin is de reactie bij ultimate net zo positief geweest, en ik ben met open armen ontvangen.

Ik had geen sponsors toen ik begon met mijn transitie, maar sinds ik in transitie ben, word ik gesponsord door een aantal ultimate kledingbedrijven net omdat ik een out transgender atleet ben. Ik heb met die bedrijven samengewerkt om nieuwe ontwerpen te maken voor shirts en handschoenen die LGBTQ/trans/non-binary inclusieve boodschappen hebben, en nu werk ik met hen samen om ook de disc golf gemeenschap te bereiken. Sinds het begin van de pandemie ben ik me meer gaan begeven in deze frisbeevariant, en heb ik een aantal van dezelfde processen doorlopen om mijn verhaal te delen met deze community.

Ik denk dat ultimate over het algemeen vrij openminded is voor LGBTQI-atleten, met een aanzienlijk aantal homoseksuele, lesbische en bi spelers, hoewel dit gedeeltelijk afhangt van waar je woont. Er is ook een groeiende acceptatie van transgender atleten, hoewel dit nog steeds een work in progress is omdat ultimate zich slecht de laatste jaren meer bewust is geworden van transgender atleten en transgender issues. Ultimate kan vooral nog groeien in de acceptatie van non-binaire atleten, omdat de huidige structuur van ultimate niet echt toestaat dat non-binaire identiteiten bestaan binnen de huidige regels van ultimate frisbee.

 

“De grootste ruimte voor verbetering is er waarschijnlijk bij de acceptatie van transgender sporters, meer specifiek transgender vrouwelijke sporters, omdat ze zelfs bij relatief progressieve sporten nog niet echt worden opgenomen of verwelkomd.”

 

Mijn thuisland, de Verenigde Staten, is tegelijkertijd gastvrij en onvriendelijk voor homoseksuele atleten. In de afgelopen jaren zijn er steeds meer LGBTQI-atleten in de VS gekomen, maar er is nog steeds weerstand tegen hen, vooral tegen transgender vrouwen zoals ik. Ik heb het gevoel dat de VS lang niet genoeg doet voor en in het bijzonder voor  is een LGBTQI-atleten. Er is wel een evolutie in de manier waarop LGBTQI-atleten aanvaard en behandeld worden, vooral in de laatste tien jaar. Grote namen als Megan Rapinoe, Sue Bird, en Caster Semenya komen in het algemeen naar voren. Voor transgender atleten kijk ik onder andere naar Andraya Yearwood, Chris Mosier, en Mack Beggs en hoe ze zeer openlijk communiceren in een nog altijd moeilijke omgeving. De grootste ruimte voor verbetering is er waarschijnlijk bij de acceptatie van transgender sporters, meer specifiek transgender vrouwelijke sporters, omdat ze zelfs bij relatief progressieve sporten nog niet echt worden opgenomen of verwelkomd. Een nog grotere stap is het loslaten van binaire aannames, normen en structuren, en proberen om non-binaire atleten beter op te nemen in de sportwereld.

Als jonge LGBTQI-atleet had ik graag gehoord dat het oké was om mezelf te zijn en toch te kunnen sporten, dat mijn identiteit als atleet en als queer persoon elkaar niet uitsloten. Tegen een jonge LGBTQI-atleet vandaag zou ik zeggen dat ze gewaardeerd worden, dat er een plaats in de sport voor hen is, en dat hun ‘queer zijn’ niets afdoet aan hun atletische prestaties, dat laatste is dan vooral gericht naar jonge transgender vrouwelijke atleten.

___

 

Volg Jenna op Twitter