Laura

Als kind gaf mijn broer mij in de tuin wel eens keeperstraining. Nadien vertelde hij aan onze trainer dat ik dat wel nog goed kon en zo ben ik er rond mijn 7de ingerold. Momenteel speel ik op tweede nationaal niveau. Hoewel ik in mijn jeugd erg ambitieus was, denk ik dat dit de hoogst haalbare kaart is. Ik zat op een kleine school en was wel een van de populairdere meisjes. Ik heb met mijn geaardheid nooit echt problemen gehad. Lesbisch zijn was voor mij een soort onderscheidend criterium, iets waardoor ik meer aandacht kreeg. Ik was anders en omdat ik er heel normaal mee omging, vonden mijn klasgenoten dat nog cooler.

Ik weet niet of ik de ballen gehad zou hebben om als eerste in de ploeg uit de kast te komen. Rond diezelfde tijd kwam ook een jongen uit de kast. We hadden dezelfde vriendenkring, maar vreemd genoeg werd hij wel gepest en ik niet. Ik weet niet hoe dat komt, misschien omdat hij een jongen was? De jongens vonden mij super cool, maar die andere jongen vonden ze een ‘janet’.

In de voetbalploeg wisten ze het ook vrij snel. Ik had een lief in de ploeg, dus dat was wel duidelijk. En ik was ook niet alleen, er waren meerdere meisjes lesbisch. Dat was ook zo op voetbalstage, waar er dan regelmatig intriges waren. Zo’n 40 lesbische meisjes, dat zorgde soms wel voor wat ruzies. Maar daar was het dus zeker oké om ‘out’ te zijn en misschien heeft mij dat ook geholpen.

Ik ben er wel van overtuigd dat het makkelijker is om je als meisje te outen in een voetbalploeg dan in bijvoorbeeld een gymnastiekteam. Ik heb altijd bij oudere meisjes gespeeld en zag zo steeds voorbeelden. Lesbische meisjes heb ik dus altijd als normaal ervaren. Dat heeft wel meegespeeld, denk ik, want ik weet niet of ik de ballen gehad zou hebben om als eerste in de ploeg uit de kast te komen.

Dat ik voldoe aan het cliché van het lesbisch meisje dat voetbalt, daar heb ik helemaal geen probleem mee. Soms vraagt iemand me of ik mijn geaardheid zou wisselen als ik kon, maar dan zeg ik steevast ‘nee’. Het is een deel van mijn identiteit en ik ben graag anders op alle vlak. Ik ben nu ook zeker genoeg van mijn stuk om, in eender welke kring ik kom, me onmiddellijk te outen.

Negatieve reacties binnen de ploeg heb ik nooit echt ervaren. Al waren er soms wel meisjes die wat op mij neerkeken of puberaal met verwijten gooiden toen ze wisten dat ik lesbisch was. Maar het grappige is dat ze nu, zoveel jaren later, zelf samen zijn met een meisje. Misschien zetten ze zich er toen tegen af omdat ze zelf twijfelden, ik weet het niet.

Ik denk dat je moet doen waar je zelf klaar voor bent, maar je hoeft je niet voor te doen als iemand anders, en zeker niet in een voetbalploeg.

 Ik heb ervaren dat hoe je er zelf mee omgaat, bepaalt hoe anderen je beoordelen. Dat hangt natuurlijk wat af van je eigen karakter. Ik was over alles erg open en dus ook over mijn geaardheid. Ik voel mij niet snel geaffronteerd. Ik lach mee met mopjes die gemaakt worden en maak er zelf ook mopjes over. Waarschijnlijk heb ik daarom ook nooit echt negatieve reacties gehad. Als ik een beschaamd type was geweest, zou het allemaal niet zo vlot zijn verlopen.

Ik ken bijvoorbeeld een meisje die twijfelt. Ze is wat gesloten en heeft weinig zelfvertrouwen. Ik zou haar willen zeggen dat ze niet bang moet zijn voor de reacties. Vaak steek je in je hoofd dat mensen van alles gaan denken terwijl dat helemaal niet zo is. Je mag je seksualiteit niet zien als een slechte eigenschap of als iets dat je tegenhoudt, maar net als iets waarmee je je identificeert. Dat meisje is heel verlegen, maar als ze ervoor zou durven uitkomen, zou ze opener kunnen zijn en zichzelf misschien meer kunnen ontwikkelen. Ik denk dat je moet doen waar je zelf klaar voor bent, maar je hoeft je niet voor te doen als iemand anders, en zeker niet in een voetbalploeg.