VOETBAL, LACROSSE EN CROSSFIT
Ik ben opgeroeid met voetbal, ik speelde sinds ik 9 jaar oud was. Ik werkte enorm hard om de beste speelster die ik kon zijn te worden: na wedstrijden bleef ik langer om shots te oefenen, ik dribbelde urenlang door de straten in mijn buurt en ik zorgde ervoor dat ik elke dag ging lopen, zelfs op Thanksgiving en Kerstmis. Al dat harde werk loonde wanneer ik een studiebeurs aangeboden kreeg aan de Universiteit van New Haven.
Aan de UNH maakte ik kennis met lacrosse. Toen ik opgroeide in New York City hadden we geen lacrosse dus aan de universiteit zag ik pas voor de eerste keer een wedstrijd. Ik had het geluk om dat de lacrossecoach mij opmerkte en mij als potentiële speelster zag. Ze benaderde me na het voetbalseizoen en vroeg of ik eens wou komen proberen. Even vooruit spoelen in de tijd: ik bemachtigde uiteindelijk een startpositie en speelde drie jaar lang in de top 10 met een nationaal gerangschikt team. Het lot bepaalde dat ik in aanmerking kwam voor een extra jaar lacrosse en zo kon ik een vijfde jaar bij UNH verblijven om mijn masterstudies te voltooien. Lacrosse heeft een speciale plaats in mijn hart omdat het me heeft bewezen dat als ik ergens mijn zinnen op zet en ervoor werk, ik werkelijk in staat ben om alles te doen.
“Lacrosse heeft een speciale plaats in mijn hart omdat het me heeft bewezen dat als ik ergens mijn zinnen op zet en ervoor werk, ik werkelijk in staat ben om alles te doen.”
Met CrossFit begon ik terwijl ik aan de universiteit studeerde. Ik gebruikte het als training buiten het seizoen. Het was mijn neef die in de marine zat, die mij voorstelde om het eens te proberen en ik vond het meteen geweldig. Ik hou van fitness, maar wat me specifiek aantrekt bij CrossFit is de ingebouwde karaktertest. Je kunt je karakter namelijk niet verbergen als je twintig minuten in een afmattende workout zit, waarin je denkt dat je gaat overgeven en al wat je wil doen is stoppen. Je bekwaamheid en bereidheid om te lijden, zegt veel over jezelf. Eigenlijk wilde ik altijd al CrossFit beoefenen, maar ik moest wachten tot ik klaar was met de sport aan de universiteit. Nu ben ik er wel bijzonder trots op dat ik heb deelgenomen aan de CrossFit Games, in een team met geweldige mensen waar ik heel veel van hou. Mijn mooiste moment tijdens die Games was het verbreken van mijn persoonlijk record met 50 pounds (= 22,7 kg) tijdens een van de evenementen.
“ZE GING NAAR NEW HAVEN EN NU IS ZE LESBISCH”
Hoewel ik jarenlang verward ben geweest over wie ik was en wat dat betekende, kwam ik op mijn 15de uit de kast en heb ik me nooit geschaamd om mezelf voor te stellen als de persoon die ik ben. Ik heb het geluk dat ik opgegroeid ben in New York City, in een ongelooflijk liefdevolle familie. En UNH was een fantastische plek voor een holebi-atleet; we hadden de gewoonte om te zeggen “ze ging naar New Haven en nu is ze lesbisch“, omdat er zoveel lesbiennes waren. Wat CrossFit betreft, is het een sport die van nature een beetje buiten de lijntjes kleurt en ik heb ondervonden dat iedereen extreem accepterend is en veeleer belang hecht aan de gemeenschap in plaats van individuele levensstijlen. “CrossFit is een sport die van nature een beetje buiten de lijntjes kleurt en ik heb ondervonden dat iedereen extreem accepterend is en veeleer belang hecht aan de gemeenschap in plaats van individuele levensstijlen.”
Mijn vrouw, Karli, werkt bovendien voor een geweldig bedrijf: The Out Foundation. Het is het grootste internationale initiatief om LGBT+ sporters en hun bondgenoten bijeen te brengen om fondsen te werven voor lokale liefdadigheidsorganisaties en samen te sporten in een veilige, inclusieve groepsfitnessomgeving. De organisatie heeft enorm veel steun gekregen van de CrossFit-gemeenschap, dus ik geloof dat we goed op weg zijn naar inclusie – maar er is altijd nog werk op dat gebied.
Toch geloof ik dat naarmate de tijd vordert en we als samenleving meer accepteren, dat mensen zich meer comfortabel voelen om uit de kast te zijn, en in het bijzonder als atleet. Er zijn verschillende professionele atleten die holebi zijn en hun leven leiden zoals elke hetero-persoon zou doen. Dus tegen jonge atleten zou ik zeggen: Hou van jezelf. En als je dat niet doet, moet je een manier vinden om het wel te doen. Want helaas is er een aanzienlijke hoeveelheid pijn op komst, tenzij je zelfzeker bent over wie je bent.
Volg Emily op Instagram: @emillion_bucks