Elke
Tijdens wedstrijden krijg ik het vaak te verduren. “Transwijf, kutwijf,…”, er werd al van alles naar mij geroepen. Toch koos ik ervoor om open te zijn over wie ik ben. Want niemand moet zich schamen om wie hij/zij is.
Tijdens wedstrijden krijg ik het vaak te verduren. “Transwijf, kutwijf,…”, er werd al van alles naar mij geroepen. Toch koos ik ervoor om open te zijn over wie ik ben. Want niemand moet zich schamen om wie hij/zij is.
Ik wil mensen inspireren met meer dan fitness alleen. Om dat te doen, mocht ik niet bang zijn om mezelf te zijn, want ik weet dat er altijd negatieve en gemene mensen zullen zijn. Ik wil anderen ook tonen dat ze niet bang hoeven te zijn om zichzelf te zijn. Echt geluk komt als je kan tonen wie je bent. En je jezelf accepteert en liefhebt.
Vorige week kon je Out For The Win terugvinden op een volle pagina in de Standaard. Heb je het gemist? Lees het artikel hier terug.
Veel Britse atleten die in de spotlights staan, vermijden om hun persoonlijk leven openbaar te maken aan het grote publiek, maar ze kunnen echt een verschil maken als ze er eerlijk over zijn. Niet enkel voor jonge atleten maar ook voor hun ouders, grootouders, familie en vrienden.
Ik probeer nu meer zichtbaar te zijn dan toen, want ik wil een sociaal klimaat aanmoedigen waar andere jonge transatleten enthousiast kunnen zijn over hun beslissingen in plaats van schaamte of angst te voelen.
Michiel Thomas is een Belgische regisseur die in Los Angeles woont. In 2015 maakte hij de documentaire Game Face waarin hij maandenlang een homoseksuele en een transgender atleet volgde. Game Face won tal van prijzen op filmfestivals en is op Netflix in meer dan 190 landen te zien. OFTW interviewde Michiel over zijn ervaringen en toekomstplannen!
Bij de start van OFTW kregen we uiteenlopende reacties. Velen moedigden het project vanaf de eerste minuut aan, anderen vroegen zich af of dit allemaal wel nodig is. “Dat een atleet homo of trans is, maakt toch niets uit?”, klonk het. Die reactie begrijpen we, maar hiermee zijn we het niet helemaal eens. Sta ons toe even te verduidelijken waarom de sportwereld dringend nood heeft aan holebi- en transgendervoorbeelden.
Als jonge atleet was ik zo bang. Ik wou dat ik iemand had die me toen vertelde dat alles wel goed kwam.
Ik heb heel lang getwijfeld en zat lang in de ‘ontkenningsfase’. Eens ik het dan wist, vond ik dat ook echt moeilijk om te vertellen in mijn ploeg.
Als je goed bent in wat je doet en hard werkt, is dat het enige wat telt. Mensen erkennen hard werk.