Ik wil andere atleten tonen dat je coming-out ook positief onthaald kan worden, zelfs in het voetbal. Het hielp dat ik op het veld een van de stevigste spelers was en ik lag ook goed in de groep. Mopjes zijn er wel, maar daar heb ik absoluut geen probleem mee.
Je zou verwachten dat de aanwezigheid van lesbische meisjes het net makkelijker zou maken. Maar omringd zijn door hen zorgde voor een averechts effect. Ik wou niet voldoen aan het clichébeeld van de lesbische voetbalster. Ik haatte het idee een stereotiep te bevestigen, dus verzette ik mij. Jarenlang.
Er is geen representatie van queer atleten in Groot-Brittannië. Het kan hier ook een vijandige omgeving zijn voor queer personen en men is niet zo progressief op vlak van inclusiviteit als andere naties. Ik probeer dat te veranderen door zichtbaar te zijn.
Ik vond het wat absurd om mij als atleet te outen aangezien je geaardheid geen enkele invloed heeft op je sportprestaties.
Tijdens wedstrijden krijg ik het vaak te verduren. “Transwijf, kutwijf,…”, er werd al van alles naar mij geroepen. Toch koos ik ervoor om open te zijn over wie ik ben. Want niemand moet zich schamen om wie hij/zij is.
Tijdens mijn eerste rugbyseizoen denk ik niet dat iemand wist dat ik lesbisch ben, simpelweg omdat het niet echt iets schandalig was en niemand mij forceerde mezelf te labelen.
Ik wil mensen inspireren met meer dan fitness alleen. Om dat te doen, mocht ik niet bang zijn om mezelf te zijn, want ik weet dat er altijd negatieve en gemene mensen zullen zijn. Ik wil anderen ook tonen dat ze niet bang hoeven te zijn om zichzelf te zijn. Echt geluk komt als je kan tonen wie je bent. En je jezelf accepteert en liefhebt.
De Universiteit van New Haven was een fantastische plek voor een holebi-atleet; we hadden de gewoonte om te zeggen “ze ging naar New Haven en nu is ze lesbisch”, omdat er zoveel lesbiennes waren.
Ik kon mezelf voordoen als hetero, en aangezien ik lang en smal was, werd mij altijd gezegd dat ik ‘er uitzag’ als een ballerina. Dus ik paste in het esthetische en het stereotiepe beeld, maar dat was niet wie ik echt was. Ik had altijd het gevoel dat ik iemand speelde in plaats van gewoon mijzelf te zijn.
Veel Britse atleten die in de spotlights staan, vermijden om hun persoonlijk leven openbaar te maken aan het grote publiek, maar ze kunnen echt een verschil maken als ze er eerlijk over zijn. Niet enkel voor jonge atleten maar ook voor hun ouders, grootouders, familie en vrienden.